Hoi familie, vrienden, collega's en andere belangstellenden. Er is een week voorbij gegaan. We zijn nog steeds in Damascus. We leren de stad kennen. Alaa wil een ander huisje kopen hier. De kinderen vermaken zich prima en hebben hun levensritme geheel aangepast. Dat wil zeggen dat ze 's ochtends slapen, rustig de dag beginnen met t.v. kijken en spelen, pas laat naar buiten gaan, meestal tussendoor nog een tukje doen en 's avonds laat (wanneer wij gesloopt zijn) volledig los komen. Afgezien van de warmte gaat alles prima: geen zieken, niet al te veel ongemakken.

Het is Alaa's verjaardag. Cadeaux heeft ze vannacht gekregen. In plaats van rustig aan doen, wilde ze vandaag alles gereed maken voor vertrek morgen. Ik heb geloof ik mijn dag niet. Bij het verplaatsen van de auto in het veel te nauwe straatje maakte ik een flinke kras over de hele zijkant van de auto. Nou ja, die hoort er nu ook bij, bij Damascus dus. Verder heb ik in het begin van de middag een uur in het internetcafe gezeten en was bijna klaar met het verslag van Reismee tot de stroom uitviel. Ik waag nu, om 17.30 uur, een nieuwe poging.

Zaterdag 24 juli

Een rustige dag. Alaa gaat met Han naar het centrum, ik vermaak me met de kinderen in het huisje. 's Middags neemt Alaa de kinderen over en ga ik naar het internetcafe en leeswat nieuws, e-mails en zet het dagboek op Reismee.

Om 18.30 uur met zijn 4-en naar de winkelstraten hier. Ik koop een mooi Swatch-horloge, dat later niet geheel waterdicht blijkt. De kinderen krijgen veel indrukken te verwerken: van bedelaars tot rijkeluiswinkels.

Alaa voelt zich hier thuis en heeft zin om te koken. Han komt pas laat uit de stad en heeft de weg naar het wat verscholen drankwinkeltje ook gevonden. Biertjes! Het wordt een bonte avond met muziek en dans.De kids maken zich op als grote dames, compleet met jurken, lippenstift en oogschaduw. Het is de laatste avond met Han. Hij gaat morgen alleen verder naar Bosra en dan rustig richting Noord-Syrie, Turkijeen Georgie.

Zondag 25 juli

Ik wordt wakker van een toeterende auto. Ik sta op, Han is er vandoor. Ik drink koffie op de stoep en zie de buurt langzaam tot leven komen. Diverse handelaren komen met waren langs de deuren, kinderen halen brood bij de warme bakker, vrouwen gaan met bossen peterselie op weg naar de nabijgelegen groentenmarkt.

Alaa gaat deze ochtend naar het Nederlands Instituut in Damascus en ik vermaak de kinderen zo goed als het kan. 's Middags met de bus naar het centrum. Het is weer overvol en bloedheet in de bus en na 100 meter in de beroemde Souk Al Hammadia willen de kids eten en drinken. We zgaan de Souk weer uit en vinden een chic restaurant op een bovenverdieping. De kids zetten al snel het restaurant op stelten en stelen de harten van de obers. Nora is vandaag voor de verandering in een heel goede bui en huilt niet 1 keer.

Wij gaan met de taxi naar Het Nederlands Instituut waar we Alaa zien met neven Araz en Sermed. Het Ned. Instituut verzorgt Arabische lessen in de zomer en er zijn groepen Nederlandse studenten. Het is er gezellig en de wijk is compleet anders dan ons 'palestijns kamp'. Dichtbij heeft neef Araz een woning; hij studeert hier voor een half jaar de Arabische taal. Het is wel een verademing: schone, brede straten en mooie huizen of luxe flats. Hier en daar staan nog oude huizen, maar alles staat op de nominatie om gesloopt te worden voor nieuwbouw. Met de kinderen gaan we naar een speeltuintje en we eten een broodje shoarma.

Alaa rijdt dapper met de auto door Damascus. We komen moe maar voldaan thuis. De familie van Alaa denkt aan het kopen van een ander huisje in een betere wijk en we discussieren over noodzaak, wijk en mogelijkheden. Morgen mogelijk op verkenningstocht. de kids willen echter naar een zwembad en dat is eigenlijk een goed idee.

Maandag 26 juli

Om 10 uur ben ik op en ga naar de groentenmarkt voor boodschappen en foto's maken. Na het ontbijt besluiten we naar de stad te gaan, met name voor het Asem Palace, wat leuk is voor de kinderen, die al de hele vakantie in de ban zijn van prinsen, prinsessen, kastelen e.d. We belanden in de onvermijdelijke Souk Al Hammadia en gaan winkel in, winkel uit. Vooral de bruidswinkels doen het goed bij de dames. In de Souk lopen veel volledig correct Islamitisch geklede vrouwen, veel uit Iran, die volgens mij vooral op zoek zijn naar pikante onderkledij. Je moet toch wat! Vrolijk giechelende jonge meisjes fluisteren 'wilcome, wilcome' naar me in het voorbijgaan. Ik sta verbaasd. We komen langs de Moskee, drinken thee en cola bij het beroemde waterpijpcafe Al Naufara, gaan langs het restaurant Beit, Jabri, een koloniaal huis met een prachtige binneplaats met fontijn, om uiteindelijk in het Asem Paleis uit te komen. Nu zijn de kinderen onder de indruk van de badhuizen, bruiskamer, gastenverblijven en alle, leuk aangeklede poppen.

We eten een take-a-way pizza langs de weg en gaan met de taxi naar de winkelstraten in de buurt van onze woning en op zoek naar een bevriende opticien, waar je voor weinig alle dure merken brillen kunt kopen. De vriend is er echter niet. Ik verdwijn in een internetcafe, thuis is Nedjuah en Asem op bezoek. Alaa gaat met ze uit. De kids zijn druk en het is veel te warm om te slapen. Het wordt 3 uur 's nachts voor het rustig wordt.

De overigen (opa, Jan en Reder) zitten in de nachtbus van Amuda naar Damascus. Morgen zitten we 7 personen in dit kleine huisje.

Dinsdag 27 juli

De overigen arriveren gelukkig pas om 10.30 uur. Ik ben net wakker. We praten bij en ontbijten. 's Middags gaan we naar het zwembad met zijn 4-en. We moeten naar de wijk Mezze. De rit duurt uiteindelijk 1,5 uur omdat het zwembad zeer verscholen ligt, tussen de huizen. Het is er wel leuk en er is duidelijk een ander publiek. Er is ook een soort kids-playground. De kids zijn er niet weg te slaan. Na het zwemmen rijden we door de gegoede buurten van Damascus en zien ministeries, het paleis van de president, regeringsgebouwen en we belanden uiteindelijk in een soort volkspark met veelspeeltuinen en groen. Reder en de neven komen naar het park en we rijden naar de bergen. We eten in een schitterend gelegen, chicrestaurant (waar de auto voor je wordt geparkeerd) en hebben uitzicht over Damascus by night, met zijn miljoenen lichtjes met centraal de goed verlichte grote Ommayaden Moskee. Op de terugweg vallen de kinderen in slaap, we zijn pas over 12-en thuis, waar de ouderen willen slapen en de jeugd weer volop energie heeft. Ik maak een avondwandeling met Dana en Nora door de buurt en Dana wil een broodje Kebab, wat nog verkrijgbaar is. Nora roept: 'Ik wil naar McDonald's', wat helaas niet mogelijk is hier.

Ik ben voor de 4e keer in Damascus en zie de stad wel vooruit gaan. De kredietcrisis is Syrie bespaard gebleven, waarschijnlijk omdat hier niets op krediet wordt gekocht. Huizen worden contant betaald en meestal dus in diverse etappes afgebouwd. Een 4-kamerflat in een redelijke wijk kost al gauw 100.000 euro. Het wegennet is flink verbeterd in Damascus, je hoeft niet meer om de kuilen heen te rijden. De doorstroming is verbeterd middels dtoplichten en eenrichtingsverkeer. Het centrum is afgesloten voor vrachtverkeer. Er zijn meer parken en speeltuinen. Het autobezit is flink toegenomen en vernieuwd. Er rijden nieuwe, schonere bussen. Toch hangt er nog steeds een vieze smoglaag over de gehele stad, die tussen bergen is gelegen.

Woensdag 28 juli

Uitgeslapen tot 10.30 uur. Alaa gaat naar Rodi en op huizenjacht. Ik ga 'sMiddags met Jan, Dane en Nora met de taxi naar de Souk Al Hamadia. We eten een ijsje bijde beroemde Ijszaak Bakdash. We kopen een cadeau voor Alaa. Wanneer de kinderen al te veel ruzie maken met elkaar nemen we de taxi naar huis. Daar blijkt het niet leuk vertoeven. De buren zijn aan het verbouwen en bij ons is op gegeven moment het water op ('s nachts wordt de watertank op het dak bijgevuld, dit is het maximum dat voor de komende dag kan worden gebruikt). Er komt familie. Opa heeft gekookt, lekker maar pittig. Ik vlucht naar het internetcafe en koop bier op de terugweg. Thuis is de rust weergekeerd. Nora is bij overbuur Nedjuah, Jan is met de neven mee. Dana en ik gaan op bezoek bij de tandarts beneden voor een praatje.

's Nachts vertrekt Reder naar het vliegveld; hij wordt weggebracht door Alaa en de meisjes. Ik drink een biertje met opa.

Donderdag 29 juli

Een ongemakkelijk dagje. Alaa gaat al vroeg in de ochtend naar een ministerie; ik vermaak de kinderen zo goed en kwaad als het kan. We nemen een taxi naar de stad, naar een toeristische souk (Suleyman), waar ambachtslieden en kunstenaars hun winkeltjes hebben. Alaa en de neven komen. Daarna zijn we besluiteloos. Naar de dierenpark? Naar een pretpark? We belanden uiteindelijk in een speeltuintje waar de kinderen niet willen spelen. Dan maar weer winkelen. Alaa heeft nog een afspraak voor bezichtiging van een huis, wij gaan naar het huis van de neef, waar ook weinig is te doen voor de kinderen.

Thuis blijkt de electriciteit te zijn uitgevallen in het straatje Sharia Aruba. De bewoners zitten op de stoep of met kaarslicht in huis. Eigenlijk heeft het wel iets. Wanneer ik met opa en vriend Aboekor wil gaan drinken, krijgt Dana de dunne en kan ik bij kaarslicht de keuken en bandkamer gaan dweilen. Ik ben de warmte en de drukke stad goed zat!

Vrijdag 30 juli

Er is nog steeds geen electriciteit. Na het ontbijt besluiten we de stad uit te gaan, naar As Suweida. We halen neef Rodi op. Het is een probleem om Damascus uit te komen en de goede weg naar As Suweida te vinden. Uiteindelijk zitten we op de weg naar Qumatra, een verboden stad voor toeristen, dicht bij de grens van Libanon en militair gebied. Met veel vragen en rijden over binnenwegen komen we op de goede weg naar As Suweida. In deze stad stoppen we bij een restaurant om de weg te vragen naar hotel Dioniseus. Het restaurant verhuurt evenwel apartementen boven de zaak en we kunnen voor weinig een huisje huren voor een nacht. Prima. We moeten wel onze trouwpapieren laten zien. we eten wat en bezichtigen het stadje. Het is hier gemoedelijk. Er wonen christenen, arabieren en vooral Druzen vreedzaam naast elkaar. Hier dragen de mannen juist hoofddoeken en laten de vrouwen de haren lekker wapperen. Goed zo!

Zaterdag 31 juli

Nora, die vannacht niet wilde slapen, is al om 7 uur klaarwakker. Misschien van de warmte. Alaa houdt haar bezig, ik slaap tot 9.00 uur. We drinken wat en stappen in de auto. We zoeken de weg naar een dorpje met bijzondere grotten, waar vroeger zelfs mensen in hebben gewoond. We zijn in prachtig landbouwgebied, heuvelachtig, met hier en daar vulkanen en zwarte lavagrond. Het is de Golan-hoogvlakte. We eten in een klein restaurant/groentezaakje en worden uitgenodigd om in de tuin te zitten. We krijgen druiven en Arabische koffie. De druiven groeien hier in overvloed en wordt verwerkt in Arak en wijn. We komen uiteindelijk in Ariega, waar we de grot vinden. Er wordt hier gewerkt aan het maken van een toeristische plek, maar we zijn duidelijk 5 jaar te vroeg. Rodi en ik gaan de grot in, met een zaklamp. Na enkele honderden meters wordt het toch te donker, klein en benauwd. Dit zijn nog niet de grotten van Han (Belgie) maar gezien de plannen, kunnen ze dit wel worden. Er wordt gewerkt aan een restaurant, winkel, een voetpad, verlichting etc.

We drinken 2,5 liter cola uit de fles en vragen de weg naar Shabbah, een klein stadje met Romeinse resten. Een minuut later zit er een heel gezin bij ons in de auto, die ook naar Shabbah moet. In Shabbah bezoeken we het museum en bekijken het Romeinse bandhuis. Er zijn mooie mozaieken. Jammer dat fotograferen verboden is. We rijden richting Damascus en de kids en ondergetekende vallen in slaap. We worden wakker in het uitgaansgebied, naast het theater, het circusterrein, dichtbij Four Seasons Hotel en Museum. Alaa koopt kaartjes voor een concert morgen. We wachten tot de circusvoorstelling begint. Op het terrein staan diverse grote scuplturen, die kennelijk langs de boulevard moeten komen te staan. Een vrouw krijgt van haar man autorijles en moet tussen de kunstwerken manouvreren, parkeren en achteruitrijden. Komisch. Om 21.00 uur begint de circusvoorstelling, compleet met tijgers, gazellen die over kamelen springen, clowns, trapezes en andere acts. De kinderen hebben de avond van hun leven! Middernacht zijn we thuis en zingen voor Alaa, die jarig is en cadeaux mag uitpakken. Buiten is het onrustig en zijn er een soort Hezbollah-demonstraties. De electriciteit werkt maar zoi nu en dan, maar deze leuke dag pakken ze niet meer van ons af!